günlüğün aile fertleri tarafından bulunup okunması

kişinin herkesten köşe bucak kaçarak, bazen kendisinden dahi sakınarak kağıda döktüğü en özel duygu ve düşüncelerinin kabak gibi ortaya çıkmasıyla başlayan, şeytana uyup böyle bir hata işlendiği için özür dileyecekleri yerde yazılanlardan pek hoşlanmamış bireylerin zeytinyağı misali üste çıkarak trip atmasıyla gelişen, günlük sahibinin pişmanlık, öfke, hayret ve sonsuz bir keder yumağı içinde debelenmeye terk edilmesiyle sona eren zincirleme hüsran tamlaması.

şahsımı psikolojik deli olmaya iten durum. hâlâ kıyıya köşeye yazdıklarımı olmayacak yerlere saklıyorum kimse bulmasın diye.

13 yaşındayken 3 4 tane defter bitirmiştim günlük yazarak yani 13 yaşında bi kız çocuğunun hayatında ne aksiyon olabilir ki 3 4 defter bitirecek kadar vallahi ben de hatırlamıyorum. Ama yine bi deftere öğretmenime aşık olduğumu yazmıştım annem de bulmuş ve okumuştu. Doğal olarak da kızmıştı tabi :( ben de o gün defterlerimin hepsini yaktım ağlamıştım. O gün bugündür günlük tutmam asla

Kilitli defterleri bilirsiniz 5. sınıfa gidiyorum anahtarı da sürekli yanında taşıyorum ki kimseler okumasın diye. Günlüğe de hep sevdiğim çocuğun neler yaptığını yazıyorum falan. Nasıl olduysa kaybettim anahtarı okuldan gelince başladım ağlamaya anahtar yok diye. Neyse annem geldi yanıma niye ağladığımı sordu anlattım anahtarı kaybettiğimi sonrasında annem dedi ki bana tel tokanı ver açarım ben hep öyle açıyorum. Günlük açıldı ama bu sefer de utancımdan ağladım. Anlatacaklarım bu kadar...

babamdan nefret ettiğimi yazdığım sayfayı masamda açık bulmuştum...

Günlük değilde hatıra defterim vardı yıl sonu yakın arkadaşlarımıza verir bir şeyler yazmalarını isterdik. Gittim hoşlandığım kıza verdim arkadaş ayağına ulaaa o da ne bir baktım döktürmüş yazmış da yazmış en sonuna da "seni seviyorum" diye eklemiş, peki ben naptım hiçbir şey, aklıma geldikçe kendime kızarım kız sana aşkını itiraf etmiş sen hiçbir şey yapmadın diye. Bende sanıyorum ki beni arkadaş olarak seviyor skdjdnsjdj çocukluk aklı işte neyse konumuz bu değil. Bir gün kuzenlerimiz geldi eve oturuyoruz birden benim hatıra defterim dikkatlerini çekti hepsi birden tutturdu okuyalım diye ama ben nasıl yapıştım defterime bırakmıyorum hepsi birden çullandı üzerime zorla almaya çalışıyorlar, benim tek düşüncem hoşlandığım kızın yazdıklarını okumasınlar. Bir ara kurtuldum ellerinden hemen koştum mutfağa hoşlandığım kızın yazdığı yaprağı yırttım, özellikle "seni seviyorum" yazdığı kısmı bizim şerefsizler durur mu hâlâ peşimdeler o evhamla attım ağzıma kağıdı, ulan ne salakmışım ciddi ciddi o kağıdı yuttum arkadaşlar. Ve kuzenlerim hiçbir zaman öğrenemediler o kağıtta ne yazdığını dksjdjjejs

3. Sınıfta masum ilkokul aşkımı günlüğüme ilmek ilmek işlerken annemin haberim olmadan gizli gizli okuması.... Ah anne ah seni asla affetmicem

Gizli gizli okuyayım falan da yok okur bi de yazmadığım günleri de yazardı annem. Napiyosun anne ya??

Bunu ablam yapardı, sonra da isteklerini yerine getirmezsem beni şikayet edeceğini söyler, tehdit ederdi. Ne var yani 10 yaşımdayken aşık olmuşsam. İnsafsız. (bkz: abla terörü )

Günlük tutma alışkanlığı edineyim diye birkaç defa o kilitli defterlerden aldılar bana, ben her seferinde o kilidi kaybettim, içine de birşey yazamadım zaten hiç öyle bir alışkanlığım olamadı